✍ CVS تست تشخیصی برای تشخیص نقص های مادرزادی و اختلالات کروموزومی پیش از تولد

بر خلاف آمنیوسنتز، نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) ،یک تست تشخیصی است که برای تشخیص نقص های مادرزادی و اختلالات کروموزومی پیش از تولد انجام می شود. این روش معمولا در هفته های ۱۱ تا ۱۲ حاملگی توسط اولتراسونوگرافی از طریق گردن رحم (transcervical) یا به طور معمول تر آسپیراسیون داخل شکمی بافت پرزهای کوریونی (CV) ،انجام می شود به این صورت که تکه کوچکی از پرزهای سطح خارجی جفت برداشته شده و کاریوتایپ جنین را تهیه می کنند و یا برای بررسی مولکولی بیماری های ژنتیکی به آزمایشگاه ژنتیک فرستاده می شود. این بافت منشا جنینی دارد، که از لایه سلولی خارجی بلاستوسیت (تروفوبلاست) مشتق شده است. نمونه پرزهای کوریونی (CVS) تقسیم شده و یک بخش آن برای تهیه کشت سلول مورد استفاده قرار می گیرد. از بخش دیگر DNA استخراج می شود تا بیماری های ژنتیکی ای که جنین در معرض ابتلا به آنهاست مورد بررسی قرار می گیرند. به عبارتی آزمایش مستقیم جهش یا گاهی بررسی مجموعه مارکرهای هاپلوتایپ پر خطر (high risk set of haplotype markers) انجام می شود. برای آنیوپلوئیدی های شایع، آزمایش QF-PCR معمولا بکار می رود که در ادامه آنالیز کامل کاریوتایپ و گزارش آن بعد از کشت سلول انجام می شود. آزمایش ها گاهی به صورت بیوشیمیایی (به عنوان مثال نقایص مادر زادی متابولیسمی) هستند. این آزمایش ها بر روی نمونه بافت قابل انجام است و اگر نمونه خیلی کوچک باشد، بعد از کشت سلول، آزمایش انجام می شود.

خطر تست CVS

خطر سقط جنین در این روش معمولا ۱% است، هر چند اگر نمونه برداری توسط افراد ماهر و با تجربه انجام شود میزان خطر کمتراست.

روش کار/ پروتکل جمع آوری و انتقال نمونه

نمونه CVS از طریق شکم یا از طریق سرویکس، همانطور که در بالا  اشاره شد، بین هفته ۱۲-۱۰ حاملگی گرفته می شود. پرزهای جفتی با مقدار کمی محیط ترنسپورت که شامل هپارین است آسپیره می شود و داخل catheter نمونه گیری (هپارین) برای جلوگیری از لخته شدن خون اطراف villi به کار می رود. تو شرایط استریل، پرزها به یک فلاسک یا لوله که شامل محیط  ترنسپورت است منتقل می شود. نمونه باید به آزمایشگاه با سرعت هر چه ممکن منتقل شود، گرچه محیط ترنسپورت نمونه را برای ۳-۲ روز نگه می دارد، ولی نکته مهم این است که هر تاخیر در انتقال، شانس موفقیت با کشت کوتاه مدت را کاهش می دهد.

شرایط و اندازه نمونه

شرایط و اندازه هر نمونه خیلی متفاوت است و به محل جفت، روش نمونه برداری و کسی که نمونه را می گیرد، بستکی دارد. معمولا mg20 نمونه پرز جفتی برای شروع هر دو کشت بلند مدت و کوتاه کافی است.

بهترین ناحیه جفت برای نمونه برداری فروندوسوم جفت است چون این ناحیه بهترین کیفیت پرزها را دارد. نواحی دیگه برای نمونه برداری، خصوصا در دومین و سومین سه ماهه اول حاملگی احتمال بیشتری دارد که با جفت مادری و نواحی  degenerative ویلی آلوده باشد. بیشتر نمونه ها با اجزاء خون مادر یا بافت جفت، یا هر دو، آلوده اند، که برداشتن آن ها قبل از کشت، ضروری است.

تست های اضافی

چون CVS شمار زیادی، سلول فعال، از نظر متابولیسم فراهم می کند. این موضوع ارزیابی مستقیم اختلالات ارثی متابولیکی و ممکن می کند. ‌معمولا مواد کافی برای استخراج DNA از  ویلی های تمیز شده برای اختلالات تک ژنی جهت تحقیق و بررسی وجود دارد. بررسی CVS سه ماهه اول، یک روش تشخیص انتخابی، برای خانواده هایی با تاریخچه بیماری های بیوشیمیایی یا اختلالات مولکولی است.

محتویات سلولی

CVS  از سه لایه تشکیل شده:

۱-سینسیتیوتروفوبلاست (syncytiotrophoblast) خارجی

۲-سیتوتروفوبلاست (cytotrophobast)داخلی

۳- هسته مزانشیمی داخلی

این انواع سلولی منشاء های متفاوتی دارند که آزمایش دو رده سلولی را ممکن می سازد. لایه سیتوتروفوبلاست شامل سلول هایی است که خود به خود تقسیم می شود و می تواند در متافاز متوقف شوند و بعد از کشت کوتاه مدت آزمایش می شوند، بنابراین سلول های مزانشیال هسته Villus در کشت بلند مدت رشد داده می شود.

کشت Chorionic Villus Sampling – CVS (نمونه برداری از پرزهای کوریونی )

CVS -(Chorionic Villus Sampling) ماندگاری کشت، هاروست و تهیه کروموزوم