تکنیک هایی موثر درجلوگیری از ایجاد آلودگی مایکوپلاسمایی در آزمایشگاه
با توجه به جدول می توان مشاهده کرد که کاهش کیفیت تکنیک های اسپتیک-Aseptic و استریلاسیون و همینطور افزایش آلودگیهای محیطی، هر دو در ایجاد یک آلودگی سیستمیک نقش دارند.
تا زمانی که پیک ها یا به اصطلاح، نویزهای این دو عامل با هم تلاقی پیدا نکردند، آلودگی سیستمیک تشخیص داده نمی شود، اما با برخورد این دو پیک باهم آلودگی شروع شده و اگر برطرف نشود می تواند بسیار گسترده شود.
آلودگی کوچکی در یک پلیت می تواند منجر به تعطیلی آزمایشگاه کشت سلول، بخش و یا حتی به طور کلی دپارتمان مربوطه شود. پس بخاطر داشته باشید اگر کاری را انجام دادید که برخلاف تکنیکهای آسپتیک بود یا احتمال ایجاد آلودگی داشت، حتما به کارشناس آزمایشگاه کشت سلول اطلاع دهید تا از گسترده تر شدن آن جلوگیری شود.
در دسترس بودن روشهای تشخیص دقیق ، حساس و قابل اعتماد و استفاده از روشهای قوی، ابزارهای قدرتمندی برای غلبه بر مشکل آلودگی مایکوپلاسمایی در کشت سلولی ارائه می دهد.
جدول مربوط به تشخیص آلودگی سیستمیک از کتاب فرشنی
یکی از مهمترین آلودگی های رایج در کشت سلول، آلودگی مایکوپلاسمایی است. این آلودگی با میکروسکوپ نوری قابل تشخیص نیست و معمولا جز علائمی که نشان از کاهش یا اختلال در رشد در محیط کشت سلول ها دارد، قابل شناسایی نیست و ما مجبوریم که خودمان تست های تشخیصی را انجام دهیم.
مایکوپلاسما کوچک ترین موجودات زنده آزاد هستند و ساده ترین باکتری محسوب می شوند. آنها متعلق به کلاس باکتریایی Mollicutes هستند که اعضای آنها به دلیل نداشتن دیواره سلولی و شکل شبه پلاسما متمایز می شوند.
اولین سویه های مایکوپلاسما در موسسه پاستور در سال 1898 جدا شدند و تا به امروز ، 20 مورد از حدود 190 گونه شناخته شده به عنوان آلاینده های کشت سلول های آزمایشگاهی شناسایی شده اند. مایکوپلاسما به دلیل ژنوم بسیار اساسی خود باید به عنوان انگل عمل کنند تا بتوانند نیازهای انرژی و بیوسنتز خود را برآورده کنند. بنابراین، آنها از سلول های میزبان خود برای زنده ماندن استفاده می کنند.
از جمله تستهای تشخیصی برای مایکوپلاسما می شود به PCR, ELISA , رنگ آمیزی فلوئورسنت و کشت در محیط اختصاصی اشاره کرد. رنگ آمیزی فلورسنت DNA با Hoechst یکی از ساده ترین و قابل اطمینان ترین روشهاست و آلودگی مايکوپلاسمایی را به شکل ذر های ریز و یا رشته های فیبری رنگی روی سیتوپلاسم نشان می دهد.
هسته های سلول های کشت شده نیز با استفاده از این روش، رنگ آمیزی می شوند و به عنوان کنترل مثبت برای روش رنگ آمیزی عمل می کنند.
روش تشخیصی PCR نیز مزایای قابل توجهی دارد، از جمله حساسیت بالا و زمان تست کوتاه تر از مزایای تکنیک PCR است ، هر چند ممکن است با شناسایی مايکوپلاسمای غیرفعال شده، جواب مثبت کاذب ایجاد کند.
برای یادگیری تکنیک های آسپتیک و سایر تکنیک های مورد نیاز برای کار در آزمایشگاه
از طریق لینک دوره های آموزشی تخصصی آزمایشگاه می توانید اقدام نمایید.
روش معتبر دیگر، کشت میکروبیولوژیکی است. که یک روش بسیار حساس است و به طور گسترده در روش های کنترل کیفیت و اعتبار سنجی مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، باید این روش را فقط درصورت داشتن امکانات تخلیص مناسب و تجربه کافی در میکروب شناسی انجام دهیم چون این میکروارگانیسم ها بسیار گمراه کننده هستند، لازم است که مایکوپلاسمای زنده را به عنوان کنترل مثبت کشت دهیم.
از آنجایی که آلودگی در آزمایشگاه کشت سلولی در نتیجه ی کار نقش خیلی مهمی دارد، از اولین تکنیک های لازم تکنیک های مرتبط با شناسایی تشخیص و رفع این آلودگی ها باید استفاده کرد.
بیشتر بخوانید:
