✍خبر خوب؛ پرورش عضلات انسان در جنین خوک می ‌تواند انقلابی برای مراقبت ‌های بهداشتی باشد

دانشمندان موفق شدند برای نخستین بار عضلات انسان را در جنین خوک رشد دهند و این کایمرهای خوک-انسان که به تازگی ساخته شده ‌اند می ‌توانند برای مراقبت ‌های بهداشتی انقلابی باشند.

از دست دادن حجم عضلانی یا آتروفی عضلانی به شرایطی گفته می ‌شود که بافت عضله اسکلتی آسیب شدیدی دیده باشد. این شرایط حتی اهدای اعضای بدن پس از مرگ را نیز غیرممکن می‌ کند و مدت‌ ها بود که تاکنون هیچ راه حلی نداشت.

دانشگاه مینه ‌سوتا ” Minnesota” در حال توسعه کایمرهای خوک-انسان (ارگانیسم ‌هایی شامل دو یا چند مجموعه DNA) هستند که به ماهیچه ‌های انسان امکان رشد در جنین خوک را می ‌دهند. این روش که از فناوری ویرایش ژن کریسپر (CRISPR) استفاده می ‌کند، می ‌تواند برای مراقبت ‌های بهداشتی انقلابی باشد.

شیمر یا کایمر حالتی است مشابه موزائیک با این تفاوت که در موزائیک، سلول ‌های متفاوت از نظر ژنتیکی همگی از یک زیگوت منشعب شده‌ اند، اما در شیمر همین سلول ‌ها از چند زیگوت منشعب شده ‌اند.

“ماری گری” استادیار پزشکی در بخش قلب و عروق دانشگاه مینه ‌سوتا ” Minnesota” گفت: آتروفی عضلانی اغلب به دلیل تصادفات و جراحی برداشتن تومورهای بزرگ و  رخ می ‌دهد. هنوز هیچ روش درمانی خوبی برای این شرایط  وجود ندارد و نتیجه آن از دست دادن اندام و یا ناتوانی و معلولیت مادام العمر در اثر از دست دادن عملکرد عضلات است.

ماری گری” در ادامه افزود: اکنون پیشرفت در تولید عضله اسکلتی انسان در جنین خوک ‌ها نوید خوبی است

بنابراین دقیقاً چه چیزی این پیشرفت را بسیار متفاوت می‌کند؟ محققان به جای رشد اندام ‌های انسانی در کایمرها، بافت عضلانی انسان ایجاد کرده ‌اند که می‌ تواند برای ترمیم مکان ‌های از دست رفته عضله درون خوک‌ ها استفاده شود.

با این حال، این آزمایش سوالاتی را در مورد احتمال ایجاد خوک ‌های حساس با شعور انسان ایجاد کرده که “گری” این نگرانی را برطرف کرده است.

وی توضیح داد: توجه به این نکته مهم است که ما نشان دادیم که سلول‌ های انسانی فقط در جایی قرار میَ ‌گیرند که عضله اسکلتی خوک (که اکنون از نظر ژنتیکی حذف شده است) واقع بوده است و این سلول ‌های انسانی به مغز یا سلول‌ های تولید مثل خوک مهاجرت نمی‌ کنند.

گری افزود: این اطلاعات در جهت کاهش نگرانی ‌های مهم اخلاقی مربوط به تولید کایمرها ارائه شده است. وی اکنون امیدوار است که آزمایش ‌های بالینی این پیوندهای اندام و بافت را طی سه تا پنج سال آینده آغاز کند.

این مطالعه در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.

🌍منبع خبر