✍دانشمندان موفق به استخراج DNA حشرات از کهربا (صمغ فسیل شده درختان) شدند.

دانشمندان موفق به استخراج DNA از حشرات محبوس در کهربا شدند. البته یک نکته مهم وجود دارد که باید به آن اشاره کرد؛ حشرات موجود در این کهربا نه متعلق به گذشته دور بلکه مربوط به حدود سال ۲۰۱۴ هستند.

“کهربا”(Amber) به صمغ فسیل شده درخت گفته می‌ شود که معمولاً به دلیل رنگ و زیبائی طبیعی آن از دوران نوسنگی دارای ارزش است. معمولاً از این ماده برای ساخت اشیاء تزئینی و جواهر استفاده می‌ شود. از دوران باستان تا به امروز کهربا به عنوان سنگ جواهری بسیار ارزشمند بوده و به شکل‌ های مختلف درآورده شده‌ است. کهربا به عنوان عنصری در عطرها، عامل بهبودی در طب عامیانه و به عنوان جواهر مورد استفاده قرار می‌ گیرد.

پنج طبقه کهربا وجود دارد که بر اساس ترکیبات شیمیایی آنها تعریف می‌شوند. از آن جا که منشأ آن صمغ نرم و چسبنده درختان است، کهربا در برخی مواقع شامل اجزاء حیوانات و گیاهان به عنوان ناخالصی است.

هدف از این مطالعه اخیر به جای احیای DNA دایناسورها، بیشتر در مورد کشف حدود حفظ دی ان ای است.

کهربا که همان صمغ فسیل شده درخت است، راهی مطمئن برای حفظ دی ان ای باستانی به نظر می آید و تصور می شود که برای استخراج آن کافی است فقط یک سوزن سرنگ در آن فرو کنید و خون یک پشه یا کنه یا هر حشره به دام افتاده دیگر را بکشید و دی ان ای آن را به دست آورید. اما مسلماً این کار در زندگی واقعی به همین شکل ساده نیست. بحث های علمی زیادی در مورد مدت زمان دوام دی ان ای در اشکال مختلف وجود دارد. مطالعات بحث برانگیز ادعا می کنند که دی ان ای را در فسیل های دایناسورهای متعلق به ۷۵ میلیون سال پیش کشف کرده اند، اما اغلب متوجه شده اند که آنها آلوده به نمونه های جدیدتر بوده اند.

کهربا ممکن است یک روش حفظ و نگهداری مناسب تر به نظر برسد، زیرا قادر است بافت های نرم مانند پرها، پوست و حتی سلول های خونی را حفظ کند. در دهه ۱۹۹۰ گزارش هایی مبنی بر بازیابی دی ان ای حشرات باستانی از کهربا که قدمت آن ده ها میلیون سال بود، گزارش شده بود، اما این یافته های هیجان انگیز در مطالعات بعدی قادر به تکرار نبودند و باعث شد که جامعه علمی به کلی یافته های اصلی و ابتدایی را رد کند. بنابراین برای مطالعه جدید، تیمی از دانشمندان به رهبری دانشگاه “بون”(Bonn) تصمیم گرفتند تا دریابند که دی ان ای تا چه مدت می تواند در کهربا حفظ شود. اما آنها به جای شروع با نمونه های بسیار قدیمی، از جوانترین نمونه های صمغ درختان که حتی وقت آن را نداشتند که تبدیل به کهربا شوند، شروع کردند.

“دیوید پریس” از محققان این تحقیق می گوید: به جای جستجوی دی ان ای در کهربای ۱۰۰ میلیون ساله یا بیشتر برای دیدن رستاخیز دایناسورها، ما باید با شناسایی آن در حشرات محبوس شده در چند سال قبل در صمغ درختان شروع می کردیم. نتایج ما نشان می دهد که در واقع می توان ارگانیسم هایی را که در صمغ درختان گیر افتاده اند، مورد مطالعه ژنتیکی قرار داد، اگرچه ما هنوز محدودیت زمانی آن را نمی دانیم.

این تیم با دو قطعه صمغ متعلق به منطقه ماداگاسکار شروع کرد که فقط دو و شش سال عمر داشتند. آنها نمونه هایی را از سوسک های آمبروزیایی گرفتار در داخل آنها به دست آوردند، سپس از روشی به نام واکنش زنجیره ای پلیمراز استفاده کردند. این روش به دانشمندان اجازه می دهد تا مقدار مواد ژنتیکی را تا حدی که قابل شناسایی باشد، تکثیر کنند و معمولاً در پزشکی قانونی برای تطبیق نمونه دی ان ای با DNA مظنونین یا آزمایشات ویروس هایی مانند SARS-CoV-2 استفاده می شود.

“کاترین یانسن” از محققان این مطالعه می گوید: این روش به ما امکان انجام چندین بررسی اصالت را می دهد تا بتوانیم اطمینان حاصل کنیم که دی ان ای شناسایی شده در آزمایشات ما واقعاً متعلق به سوسک های حبس شده در این صمغ بوده است.

نکته جالب این است که این تیم دریافت که آب در حشرات محصور شده در صمغ، بیش از آنچه تاکنون تصور می شد، دوام دارد که این خبر بدی برای شانس حفظ دی ان ای در دراز مدت است، زیرا آب سرعت تخریب DNA را افزایش می دهد.

اکنون که محققان دریافته اند که استخراج DNA از صمغ درختان و کهرباها از نظر فنی امکانپذیر است، مراحل بعدی تجزیه و تحلیل به تدریج روی نمونه های قدیمی تر و با استفاده از روش های حساس تر برای تعیین میزان دوام DNA انجام خواهد شد که فاصله آن بین ۲ سال تا ۱۰۰ میلیون سال خواهد بود.

این پژوهش در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

🌍 منبع خبر